سَــــــنـگر | |||
یکشنبه، اسفند ۰۹، ۱۳۸۳
بخش دوم داد خونسرد، مرغك سرمست از دهان قالب پنير بدست آنقد از خنده روده بر شده بود كه اگر مرد بود، قُر شده بود گفت اين قصه را منم خوانده م در دبســتان و در عجب مانده م كه تـو مــا را الاغ پنــدارى گرچه خود صـد طويله خــرواری خيلى از مرحله، داداش، پرتى قصه اى نو بساز اگر مردى روبهك با هزار حسرت و آه داشت برقالب پنير نگاه دهنش هاج و واج، واشده بود چشمهايش چهارتا شده بود زاغ ِ تحصيلكرده با صد ناز روبهك را نمود برانداز گازكى زد پنير را و بگفت اى رفيقِ شفيق ِ دمب كلفت اين كلك مال ِ عصر طاغوت است هر كه امروز مى زند شوت است پس ازاين كار ِتو دگر زار است هـركـجا روبهى ست، مـكـار است نتوانى پنير كس زد و برد چيز* ما را نمى توانى خورد ..................... چيز در زبان انگليسى يعنى پنيـر * ارسال یک نظر
Comments:
ارسال یک نظر
|
پســتو:
ژانویهٔ 2005
فوریهٔ 2005 مارس 2005 آوریل 2005 مهٔ 2005 ژوئن 2005 ژوئیهٔ 2005 ژانویهٔ 2006 مهٔ 2006 اوت 2006 سپتامبر 2006 اکتبر 2006 اکتبر 2008 نوامبر 2008 دسامبر 2008 مارس 2009 آوریل 2009 اوت 2009 مارس 2010 آوریل 2010 مهٔ 2010 دوســتان:اصغرآقاعبدالقادر بلــوچ لقمانعلی گزارشگر |
||
