خدا شانس بدهد 

در دنيا آدمهايى هستند كه با يك كار كوچك به شخصيتهاى بزرگى تبديل شده اند. نمونه اش همين آقاى گاندى است. اين بابا با بازى در يك فيلم در 20 سال پيش، چنان شخصيتى بهم زد كه بيا و ببين. فيلمش عالى بود،.... قبول. ولى فقط همين يكى بود. بعدش هم هيچ كس ديگه نفهميد كه نامبرده چى شد و كجا رفت. امروز همه مردم دنيا گاندى رو مى شناسند. اونم با يه فيلم. زنده ياد ظهورىِ بد بخت هم دو هزار فيلم بازى كرد و امروز نامى هم از او نمانده است. خدا شانس بده

بعضى ها از گاندى هم فراتر رفته اند و با يك كاركوچك براى خود و جد و آبادشان كه هيچ، براى مملكتشان هم آبرو خريده اند. نمونه اش همين بابايى كه در فرانسه يه آچار ساخت كه به آچار فرانسه ، معروف شد و هنوز كه هنوز است هيچ كس رودستش را نياورده است. حتى امريكا با اون كبكبه و دبدبه اش، يه آچار امريكا نساخته، چه برسه به ما. همون آچار فرانسه باعث شد كه صدها هزار خروار آهن و لوله و سيم وهر آت و آشعالِ اسقاطى كه دم دست بود را به هم وصل كنند و برج ايفل ازش در بيارند